Dzieci, które przebywają na terenie Przychodni mają prawo do szczególnej ochrony i pomocy przysługującej wszystkim dzieciom na mocy Konwencji o Prawach Dziecka, zwłaszcza prawa do ochrony przed wszelkimi formami krzywdzenia.

W Przychodni obowiązują „Standardy ochrony dzieci przed krzywdzeniem”. Jest to dokument, który stanowi zbiór zasad i procedur mających chronić dzieci przed krzywdzeniem ze strony dorosłych i rówieśników. Oznacza to, że wszyscy dorośli, w tym pracownicy Przychodni, oraz inne osoby przebywające na terenie Przychodni są zobowiązani do reagowania na krzywdzenie dzieci.

Dzieckiem jest każda osoba, która nie ukończyła 18 roku życia.

Krzywdzenie dzieci to każde działanie lub brak działania, które łamie prawa dziecka lub uniemożliwia jego rozwój. Zabronione jest stosowanie przez dorosłych przemocy fizycznej wobec dzieci, m.in:

• bicie ręką, pasem i innymi przedmiotami;
• bicie po twarzy, głowie i ciele dziecka;
• szarpanie, popychanie, rzucanie przedmiotami;
• kopanie dziecka, potrząsanie nim lub rzucanie, drapanie, szczypanie, gryzienie, ciągnięcie za włosy/uszy,
• zmuszanie do przebywania w niewygodnej pozycji,
• przypalanie, poparzenie,
• zmuszanie do zjedzenia/połknięcia czegoś,
• oraz inne formy przemocy fizycznej, które wywołują ból i naruszają granice ciała dziecka.

Uwaga! Klaps to też przemoc!

Zabronione jest stosowanie przez dorosłych przemocy psychicznej wobec dzieci, m.in: wyzywanie, grożenie, szantażowanie;

• poniżanie, zawstydzanie, ośmieszanie;
• obwinianie, oczernianie, upokarzanie, straszenie;
• odrzucanie emocjonalne (nieodzywanie się do dziecka, ignorowanie, nieokazywanie emocji i uczuć, „obrażanie się”);
• stawianie wymagań, których dziecko nie może spełnić ze względu na swój wiek i rozwój emocjonalny i fizyczny;
• obarczanie dziecka problemami i obowiązkami dorosłych (opieka nad młodszym rodzeństwem, obmawianie lub nastawianie przeciwko drugiemu rodzicowi, itp.);
• ograniczanie kontaktów z rówieśnikami;
• zakazywanie udziału w aktywnościach służących rozwojowi (chodzenie do szkoły i na zajęcia pozaszkolne).

Zabronione jest stosowanie przez dorosłych przemocy seksualnej wobec dzieci, m.in.:

• całowanie i dotykanie dziecka, jeśli służy to pobudzeniu seksualnemu osoby dorosłej;
• pobudzanie intymnych części ciała dziecka;
• skłanianie dziecka do dotykania części intymnych dorosłego;
• obnażania się przed dzieckiem;
• prowadzenie rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka;
• zmuszanie do oglądania i pokazywanie pornografii dziecku (zdjęć, filmów, rysunków);
• wykorzystywanie zdjęć i filmów z wizerunkiem dziecka do celów seksualnych (prostytucja dziecięca, pornografia);
• stosowanie praktyk i tradycji, które krzywdzą dzieci, jak np. Okaleczanie narządów płciowych (obrzezanie) czy też zawieranie małżeństw przez dzieci.

UWAGA! Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem poniżej 15 roku życia jest przestępstwem na mocy polskiego prawa i zostanie zgłoszona Policji lub prokuraturze.

Zabronione jest stosowanie przez dorosłych wszelkich form zaniedbania wobec dzieci, min:

• niezapewnienie dziecku bezpiecznego schronienia i opieki (np. dziecko nie ma miejsca do spania i nauki, nie jest ubrane adekwatnie do pogody, jest pozostawiane bez opieki, zwłaszcza dziecko poniżej 7 roku życia);
• zaniedbywanie dziecka w zakresie odżywiania (niezapewnianie mu regularnych posiłków i napojów);
• niepodejmowanie leczenia dziecka, w tym brak zadbania o odpowiednie leki i sprzęty np. okulary, aparat słuchowy, dieta w przypadku chorób alergicznych lub metabolicznych (cukrzyca), wykonywanie szczepień ochronnych;
• niezapewnienie dziecku dostępu do edukacji np. nieposyłanie do szkoły, niezabezpieczanie książek i pomocy szkolnych;
• brak dbania o bezpieczeństwo fizyczne i emocjonalne dziecka;

wszelkie działania rodziców lub opiekunów sprawiające, że dziecko czuje się niekochane, odrzucone, bezwartościowe, nieakceptowane, ponieważ rodzice nie troszczą się o dziecko, nie wspierają go, nie interesują się jego zdrowiem, odżywianiem ani jego problemami.

Zabronione jest komercyjne wykorzystywanie dzieci we wszelkich formach, m.in.

• handel dziećmi w celach adopcyjnych;
• wykorzystywanie dzieci do żebrania;
• zmuszanie lub zezwalanie na świadczenie usług seksualnych przez dzieci, wykorzystywanie dzieci do nielegalnych transakcji i usług, w tym do pracy

W sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia dziecka zadzwoń na policję pod numer 112 i opisz sytuacje. Powiadom o tym pracownika lub kierownika Przychodni. Jeśli jesteś świadkiem przemocy wobec dziecka lub podejrzewasz, że jest ono krzywdzone, koniecznie zgłoś to pracownikowi placówki medycznej lub kierownikowi placówki medycznej. Możesz to zrobić również mailowo na adres: familialegnica@gmail.com

Pamiętaj, że:

• każde zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia dziecka jest traktowane poważnie i podlega wyjaśnieniu bez względu na to, czy pochodzi od dziecka, rodzica/opiekuna, pracownika/współpracownika przychodni ; jeżeli obawiasz się o swoje bezpieczeństwo, Twoje zgłoszenie będzie anonimowe i Twoja tożsamość nie zostanie ujawniona;
• wszystkie informacje dotyczące podejrzanej sytuacji traktowane są poufnie, chyba, że doszło do sytuacji, w której pracownicy przychodni mają obowiązek przekazać informacje odpowiednim organom (policja, sąd, pomoc społeczna, itp.);
• dziecku, które mogło lub zostało skrzywdzone zawsze zostanie udzielona odpowiednia pomoc i wsparcie; jeśli Twoje dziecko zostało skrzywdzone na terenie przychodni , masz prawo domagać się od pracowników przychodni przedstawienia “Planu pomocy dziecku”, który określi, jakie działania pomocowe i zapewniające dziecku bezpieczeństwo zostaną podjęte przez personel przychodni, przez Ciebie i ewentualnie przez innych profesjonalistów.

UWAGA!

Jeżeli jesteś/byłeś świadkiem krzywdzenia dziecka lub masz wiedzę albo podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone – zgodnie z prawem musisz to zgłosić na policję. Jeżeli z różnych przyczyn nie chcesz lub nie możesz poinformować policji, zgłoś sprawę pracownikowi przychodni.

W Polsce za niezgłoszenie przestępstwa wobec dziecka grozi kara do 3 lat pozbawienia wolności (Kodeks Karny art. 240; Kodeks Postępowania Karnego art. 304)

Pamiętaj, że możesz być jedyną osobą, która zauważyła, że dziecko potrzebuje pomocy! Twoja reakcja jest bardzo ważna!